Het was eind augustus toen ik werd gevraagd door Puur* om escapist te worden bij het Mysterium. Een escapist is degene die bij de escaperoom de mensen ontvangt, opsluit en waar nodig door het spel loodst. Ik had het Mysterium al eens getest (met weinig succes, ik bleek meer een observator te zijn dan iemand die meteen de speurneus uithangt) en was zo dol op die plek dat ik meteen ja zei. Nog niet wetende wat me te wachten stond en…hoe leuk het ging worden. Dit is wat ik ervan leerde.
Het blijft spannend
Heel wat uren heb ik doorgebracht in die mysterieuze kamer onder de brug. Het Mysterium heeft geen geheimen meer voor mij. Maar dat hoeven de dappere mensen die het hoofdkwartier van Vossius betreden niet weten. Zij komen er voor het eerst èn het laatst, dus alles moet kloppen en geheimzinnig zijn. Ik kijk mee terwijl ze puzzelen, geef subtiele hints wanneer nodig en leef met ze mee. Als escapist kijk je niet een uur popcorn etend mee naar de camerabeelden, schaterlachend om capriolen die mensen uitvoeren. Nee, iedere nieuwe groep levert weer een bloedstollend uurtje op. Aan het scherm gekluisterd, gefascineerd door de strijdende de mensen die je zojuist hebt opgesloten.
Het Mysterium is voor iedereen
In het begin dacht ik dat er alleen maar game nerds zouden komen, maar niets is minder waar. De eerste groep die ik ooit opsloot was een kinderfeestje. Zes slimme 12-jarigen die zich na een zakje chips en een cola graag lieten opsluiten. De vader van de jarige ging mee, maar de jongens deden alles zelf. Zo mooi. Na dit groepje heb ik zoveel soorten mensen gezien: vriendengroepen, vrijgezellenfeesten, voetbalteams, thuiszorgmedewerkers, gezinnen en bankmedewerkers. Allemaal even enthousiast en fanatiek!
Niemand reageert hetzelfde
Mensen zijn nooit hetzelfde. Niemand reageert hetzelfde op opsluiting, raadsels en verwarring. Er is niet één formule van de reacties. Waar de één compleet uit zijn dak gaat bij de oplossing van een puzzel, haalt de ander zijn schouders op en gaat gewoon verder. Waar de één meteen de boel overhoop trekt, gaat de ander zorgvuldig en rustig rondkijken. Als escapist is het iedere keer weer spannend wat een groep gaat doen en hoe het uurtje opsluiting gaat verlopen. Nooit saai!
Inmiddels ben ik wat minder in het Mysterium te vinden. Missen doe ik het nog steeds. Iedere uur spanning, de verbazing, het feest als het gelukt is: bij welke baan heb je dat nu?
Gelukkig is er inmiddels een groot team escapisten, allemaal met dezelfde passie als ik: mensen opsluiten en ze een waanzinnige tijd bezorgen!